Het Kontakt, woensdag 13 juli 2022 Na jaren als uitvaartbegeleidster gewerkt te hebben heeft ze een switch gemaakt. Zo bundelt ze nu haar ervaring en haar creativiteit samen. Haar missie; lichtpuntjes verspreiden voor mensen in rouw. Dit doet ze door mooie houten herinnerings-items te branden met een persoonlijke tekst, afbeelding of een symbool. ‘Ieder item is anders, net als wij mensen allemaal anders zijn. Dit mag ook in mijn werk tot uiting komen. Ik heb met deze stap mijn hart gevolgd om zo harten te kunnen raken.’ Astrid is begaan met mensen die zich in een moeilijke fase in hun leven bevinden. Ze loopt graag een stukje met hen mee. ‘Er wordt in onze maatschappij soms te snel aan rouw voorbij gegaan. Een aantal weken na een overlijden wordt met regelmaat al van je verwacht dat je weer ‘normaal’ functioneert. Dit is niet reëel. Rouwen kost tijd en aandacht. Mijn visie is dan ook om in je rouwproces, op creatieve wijze, aandacht te geven aan je pijn en het gemis. Vandaar dat ik niet alleen herinnerings-items in opdracht maakt, maar ook Rouwarbeid aanbied. Daadwerkelijk zelf hand-arbeiden onder mijn begeleiding.’ Vol passie verteld Astrid over één van de vormen van Rouwarbeid; het branden van een vingerafdruk op een houten item. Het is bijzonder en mooi om de vingerafdruk van de persoon die jij zo mist om te zetten in iets tastbaars. Het brengt je heel dicht bij je gevoel weet Astrid uit ervaring. ‘Ik werk vanuit verbinding, met de ander en met mijn hart, dat vind ik belangrijk. Ik zoek ook naar de verbinding die de opdrachtgever met de overledene had en nu gemist wordt. Het ontwerp dat daaruit voortvloeit, brand ik vervolgens in hout. Ooit heb ik een memo, dat gevonden werd in de bijbel van de overledene, gebruikt voor een prachtige herinneringsplank. Zo bijzonder dat zo’n klein briefje zo’n grote waarde heeft gekregen. Ik word er blij van en het maakt me dankbaar dat ik mijn kwaliteiten kan gebruiken en daarmee de ander tot steun kan zijn. Astrid vertelt enthousiast verder. Ze houdt ervan voorwerpen te gebruiken die op zichzelf al een verhaal vertellen. Zo oppert ze dat de broodplank, waar oma altijd zelf haar brood op heeft gesneden, prima opgeknapt kan worden en als basis kan dienen voor een herinnerings-item. Astrid zit nog vol met mooie ideeën. Zo gaat ze binnenkort as van een overledene verwerken in herinnerings-item. Waardevol is ook de grafmarkering die ze aanbiedt. Een houten boomschijf met daarop bijvoorbeeld de naam van de overledene en de tekst of afbeelding van de rouwkaart. ‘Juist die eerste tijd na een overlijden wordt het graf vaak bezocht. Een steen is er dan nog niet, het is fijn als er dan een mooi herkenningspunt is.’ Astrid kan nog uren doorvertellen. Ze is blij dat ze haar ideeën om heeft kunnen zetten in iets tastbaars, dat voor iedereen van waarde kan zijn. Ze kijkt ernaar uit om troost en lichtpuntjes te kunnen bieden. In verbinding zijn met mensen, dat is waar haar hart sneller van gaat kloppen. Tot slot zegt ze: ‘Ik kijk er naar uit om mijn ideeën persoonlijk met je te delen. Voel je vooral vrij om een bericht achter te laten op mijn website; www.rouwhout.nl’.
Comments